25 فروردین روز بزگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی سده ششم و هفتم هجری که چندان اطلاع دقیقی از زندگی او در دست نیست هر چند عوفی در لباب الالباب ، رضا قلی خان هدایت، بدیع امان فروزانفر، دکتر ذیبح الله صفا، ادوارد بروان ، استاد محمد رضا شفیعی کدکنی و علامه عبدالحسین زرین کوب و برخی دیگر از بزرگان ادب پارسی در این مورد تالیفات و اشاراتی دارند. از آثار مهم او باید به منطق الطیر، الهی نامه ، تذکره الاولیاء و دیوان اشعار اشاره کرد.
پاک دینی کرد از نوری سؤال
گفت ره چون خیزد از ما تا وصال
گفت ما را هر دو دریا نار و نور
می‌بباید رفت راه دور دور
چون کنی این هفت دریا باز پس
ماهیی جذبت کند در یک نفس
ماهیی کز سینه چون دم برکشید
اولین و آخرین را درکشید
هست حوتی نه سرش پیدا نه پای
درمیان بحر استغناش جای
چون نهنگ آسا دو عالم درکشد
خلق را کلی به یک دم درکشد
از کتاب صدای بال سیمرغ اثر سترگ علامه زرین کوب
«تصوف عطارتا حدی همانند تصوف غزالی یک نظام سلوکی و رفتاری، شخصی، فردی و عاری از روی و ریا بود تصوف هم از درد آغاز می شود ، در درد ادامه می یابد و و هم از درد به کمال می رسد»
درباره این سایت